P55 بر روي مادربردهاي قدرتمند(1)

ما شنيده ايم که سکوي LGA 1156 اينتل براي کشاندن معماري Nehalem به بازار مصرف کنندگان عام در نظر گرفته شده بود. اما اکثر ما به سختي مي توانيم اولين پردازنده هاي پشتيباني کننده از اين سکو را «ارزان» در نظر بگيريم. دامنه ی اين محصولات که به Core i5-750 200 دلاري آغاز مي شود، به 870-Core i7 با قيمت غافلگير کننده ی 550 دلار ختم مي گردد. در اين سطح قيمتي، ارزانترين پردازنده نيز به ندرت در محدوده ی بالاي آنچه که اکثر ما بعنوان «عموم» در نظر مي گيرم، جا خواهد گرفت.
از سوي ديگر، يک معماري سکوي ساده شده بر اساس هاب کنترلر سکوي تک مؤلفه اي اينتل که بطور شگفت انگيزي به نسل قبل پل شمالي شباهت دارد، به مادربردهاي قابل مقايسه امکان داده است تا نزديک به 100 دلار ارزانتر از اسلاف LGA 1156 خود باشند. بهاي پرداختي براي اين صرفه جويي در هزينه، از دست دادن 20 مسير PCLe و يک کاهش مقياس از سه کانال حافظه به پشتيباني از 2 دو کانال حافظه است.
ترکيب پردازنده هاي واقعاً گرانقيمت و يک چيت ست ساده شده، ما را هنگام در نظر گرفتن بازار مادربردهاي سطح بالا با ويژگي هاي کامل در وضعيت دشواري قرار مي دهد. مطمئناً نمي توان هر سيستم LGA 1156 را «سطح بالا» در نظر گرفت. در نهايت، هيچ شيوه ی عملي براي بهره گيري از دو کارت گرافيکي با پهناي باند کامل 16 مسير PCLe در اين سکو ها وجود ندارد. با اين حال، تنها گرانترين کارت هاي گرافيکي امروزي به بيش از هشت مسير PCLe 2.0 نياز دارند و از سوي ديگر، تمام خريداران سطح بالا نيز به دنبال يک سيستم بازي نيستند.
بنابراين سخت افزار فعلي LGA 1156 يک دامنه ی گسترده را در امتداد هر دو طرف خطي که بطور طبيعي سيستم هاي عمومي را از سيستم هاي سطح بالا تفکيک مي کند، بريده و براي علاقمندان بازي ها با بودجه ی متوسط، کاربران حرفه اي که بر روي اجراي بازي ها متمرکز نيستند و آن دسته از ديوانه هاي فناوري که خود را در هر دو گروه کاربران حرفه اي و بازيکنان مي دانند، جذابيت پيدا مي کند. آن ها در ميان کاربراني قرار دارند که به احتمال قوي عملکردي بالاتر از چيزي که حاضر به پرداخت پول براي آن هستند را طلب مي کنند، احتمالاً از طريق مزاياي آسان بدست آمده از طريق اورکلاکينگ.
حالا مشخص گرديد چرا ممکن است يک کاربر بخواهد يک سيستم نسبتاً گرانقيمت را با استفاده از قطعاتي که تنها در نام خود «عمومي» هستند تهيه نمايد، اجازه بدهيد ببينيم که چگونه يک گروه خاص از اين قطعات يعني مادربردها در بازار مذکور جا مي گيرند.

Asus P7P55D Deluxe
 

خط محصولات Deluxe شرکت Asus که قبلاً بعنوان مدل هاي برتر اين شرکت معرفي مي شدند، در حال حاضر از نظر ويژگي هاي ارائه شده در مقام دوم پس از خانواده ی Premium قرار دارند. P7P55D Deluxe با يک تنظيم کننده ی ولتاژ 19 مرحله اي، کنترلرهاي دو گانه ی شبکه گيگا بيتي، سوئيچينگ خودکار مسيرها از x16/x1 به x8/x8 براي ارتقاء عملکرد Cross Fire و SLI يک اسلات سوم از نوع x16 با پهناي باند X4 براي کارت هاي گرافيکي سوم و يا ساير تجهيزات جانبي با پهناي باند بالا و نهايتاً يک کليد CLR-CMOS بر روي پانل I/O براي تسهيل بازيابي سيستم از اورکلاک هاي ناموفق، از همين گرايش پيروي مي نمايد.

 

Asus در عين حال کنترل از راه دور Turbo V خود را به اين محصول اضافه کرده است، يک ابزار اورکلاکينگ سخت افزاري که بدون کمک يک سيستم عامل کار مي کنند. اين نوع ابزار مي تواند خصوصاً براي اورکلاک کنندگان رقابتي مفيد باشد، هر چند که اتصال آن از طريق پانل I/O به قسمت بالايي مادربرد باعث مي شود که کابل آن تا حدودي در مقابل صدمات تصادفي آسيب پذير باشد. يک کليد در کنار کانکتور تغذيه ی برق که با برچسب «MemOK» مشخص گرديده، مي تواند امکان بوت با ماجول هاي مشکل ساز را از طريق تنظيم سرعت ها و يا زمانبندي هاي پائين تر از SPD آن ها فراهم سازد. اين ويژگي احتمالاً براي آن دسته از ماجول هاي حافظه «اورکلاک شده در کارخانه» مورد نياز خواهد بود که بطور صحيح براي بوت با ولتاژ پيش فرض برنامه ريزي نشده اند. در چنين شرايطي، مجبور نبودن حافظه به پايين آوردن سرعت و يا زمانبندي هاي خود باعث مي شود که امکان بوت را پيدا کرده و اين شانس را در اختيار کاربران قرار دهد که پس از ورود به بايوس، افزايش ولتاژ مورد نياز آن ها را بطور دستي تنظيم نمايند.

 

سه اتصال SATA اضافه شده (مجموعاً 9 اتصال) و يک اينترفيس Ultra ATA از کنترلر JMicro JMB363 که در زير حرارت گير چيت ست Express p55 قرار گرفته استفاده مي کنند، البته به همراه يک JMB322 SATA Port multiplier که يکي از درگاه هاي اين کنترلر را به دو درگاه تقسيم مي نمايد. JMB322 Port multiplier که شرکت Asus آن را Drive Xpert مي نامد، از ديد کنترلر JMB363 بعنوان يک درايو واحد در نظر گرفته مي شود و حالت هاي RAID 1 و RAID 0 سخت افزاري را اضافه مي نمايد که از ديد سيستم عامل پنهان بوده و به هيچ درايور اضافي نياز ندارند. Asus حالت RAID 0 اين کنترلر را با نام SuperSpeed و حالت RAID 1 را با نام EX Backup معرفي مي کند. با اينحال عبارت SuperSpeed تا حدودي کنايه آميز به نظر مي رسد زيرا تمام درايوهاي پشتيباني شده توسط کنترلر JMB363 با يک لينک PCLe واحد 250 مگابايت بر ثانيه اي با چيت ست را به اشتراک بگذارند (که به آساني با بهترين SSD ها اشباع مي شود). با اين حال، تابع Mirroring در اينجا واقعاً آسان خواهد بود و به هيچ وجه انتقال مشابهي به آن وارد نمي باشد.

 

P7P55D Deluxe داراي يک چيدمان تقريباً بي نقص است از اسلات ها است، در حاليکه وجود سه فاصله ما بين دو اسلات PCLe x16 اول و دوم باعث مي شود که جريان هواي اضافي در يک پيکربندي Cross Fire يا SLI به کارت گرافيکي بالايي برسد. سومين اسلات x16 تنها دو موقعيت پايين تر از اسلات دوم قرار دارد، اما اين فاصله گذاري باريک الزامي بوده است تا به يک خنک کننده ی دو اسلاتي اجازه دهد که در يک کيس 7 اسلاتي استاندارد جا بگيرد.
نصب کارت گرافيکي در بالاترين اسلات معمولاً اطراف گيره هاي DIMM را شلوغ مي کند، اما Asus مشکل مذکور را با اسلات هايي که گيره هاي يک طرف آن ها حذف شده اند، برطرف کرده است. نيروی جاذبه گرايش دارد تا ماجول هاي حافظه را از لبه ی بالايي آن ها بيرون بکشد، بنابراين شيوه ی مذکور بايد حافظه هاي شما را حتي در حمل و نقل هاي دشوار نيز بطور محکم در محل خود نگهدارد. البته ماداميکه سيستم بطور ايستاده حمل شود. با اين حال، فقدان گيره ها بر روي يک طرف اسلات هاي حافظه از نصب استوار بسياري از پنکه هاي خنک کننده ی حافظه جلوگيري نمود.
Asus از Codec صوتي سطح بالاتر VIA VT2020 با 10 کانال صدا استفاده کرده است، قطعه اي که بعضي از شنوندگان ادعا مي کنند داراي صداي دلنشين تري در مقايسه با محصولات Realtek مي باشد. ويژگي هاي اين Codec عبارتند از DTS Surround Sensation و محافظت لايه ی صوتي BD. اين Codec در عين حال قادر است منابع متفاوتي را در فيش هاي صداي جلو و پشت کيس به جريان بيندازد. تنها انتقال ما، محل قرارگيري کانکتور صداي پانل جلويي بر روي اين مادربرد يعني همان گوشه ی پايين و عقب سنتي است که باعث مي شود اتصال کابل ها در اکثر کيس هاي ATX Tower مدرن به يک کابوس تبديل شود.
ساير مشکلات مرتبط با کيس عبارتند از يک کانکتور IEEE-1394 در نزديکي گوشه ی پايين و عقب مادربرد و همچنين 6 درگاه SATA از کنترلر P55 Express که به سمت جلوي مادربرد قرار گرفته اند. بسياري از کيس هاي مدرن با دسترس پذيري بيشتري براي درگاه هاي SATA رو به جلو طراحي شده اند، اما مقرهاي درايو ديسک سخت معمولاً بيش از حد به لبه ی جلويي مادربرد نزديک هستند و نصب کابل ها را دشوار مي نمايند. درگاه هاي رو به جلو در اکثر مادربردهاي سطح بالا به اين منظور مورد استفاده قرار مي گيرند که به انتهاي کابل ها اجازه دهند در زير کارت هاي گرافيکي بلند جا بگيرند. بنابراين کاربران بايد کيس هاي خود را با دقت انتخاب نمايند.

بايوس
 

منوي Ai Tweaker به اورکلاک کنندگان امکان مي دهد تا فرکانس ها و نسبت هاي P7P55D Deluxe را به آساني از يک منوي Scroll-down تنظيم نمايند. Asus تنظيمات ولتاژ مرجع Skew ،DRAM و Amplitude را به فهرست تنظيمات استاندارد اضافه کرده است. اين شرکت تنظيمات CPU Uncore را تحت عنوان ولتاژ IMC (integrated memory controller) ارائه مي کند و يک گزينه ی کاليبراسيون Load-Line را براي به حداقل رساندن نوسان ولتاژ هسته در زير فشارهاي کاري پياده سازي کرده است.
منوي فرعي DRAM Timing Control جزئيات کافي را براي اکثر اورکلاک کنندگان با تجربه فراهم مي نمايد، اما هنوز داراي تنظيمات خودکاري براي زمانبندي هاي جداگانه است تا شرايط را براي اورکلاک کنندگان مبتدي آسانتر نمايد.
AsusO.C.Profile امکان ذخيره سازي 8 پيکربندي سفارشي بايوس را بعنوان پروفايل هاي کاربر فراهم مي سازد. در عين حال، يک يوتيليتي براي Export نمودن فايل هاي پيکربندي به يک درايو Flash نيز در اختيار کاربر قرار دارد.

بسته بندي
 

فقدان هر گونه درگاه eSATA بر روي پانل I/O مادربرد P7P55D Deluxe بطور چشمگيري احساس مي شد، احتمالاً به اين دليل که Asus معتقد است اکثر کاربران فيش هاي پانل جلويي که بر روي اکثر کيس ها قابل دسترسي هستند را ترجيح مي دهند. البته اين مادربرد به همراه يک صفحه eSATA breakout براي کاربراني که هنوز دسترسي از قسمت پشتي کيس را ترجيح مي دهند ارائه مي شود، با اين حال تنها يک درگاه واحد بر روي اين صفحه تعبيه شده است. 6 کابل SATA از نوع ضامن دار، يک کابل Ultra SATA و يک پل SLI نيز در بسته بندي مادربرد P7P55D Deluxe ديده مي شوند.

 

EVGA P55 FTW
 

مادربرد P55 FTW شرکت EVGA که قيمت آن بر روي وب از 200 دلار آغاز مي شود، بهبودهاي افزايشي را در مقايسه با مدل قبلي P55 SLI (که در مقاله ی قبلي به بررسي آن پرداختیم) به نمايش مي گذارد.

 

بعنوان مادربردي که اساساً بعنوان يک محصول در نظر گرفته شده براي اورکلاک کنندگان ارائه مي شود، احتمالاً بزرگترين پيشرفت P55 FTW به تنظيم کننده ی تغذيه برق پردازنده ی 14 مرحله اي آن مربوط مي شود که EVGA آن را در يک حداکثر خروجي 600 واتي رده بندي کرده است. اين مقدار حتي از آنچه که يک کانکتور 8 پايه اي تغذيه برق پردازنده قادر به تأمين آن مي باشد نيز بالاتر خواهد بود، بنابراين EVGA نيز يک کانکتور EPSI2V 8 پايه اي دوم را به مادربرد خود اضافه کرده است.

 

در حاليکه P55 FTW تقريباً مشابه برادر ارزانتر خود به نظر مي رسد، بزرگترين تغييري که علاقمندان جدي بازي ها متوجه آن خواهند گرديد به چيدمان اسلات ها مربوط مي شود. پيکربندي هاي SLI و Cross Fire با تقسيم 16 مسير PCLe 2.0 بر روي مادربردهاي P55 ما بين دو اسلات امکانپذير شده اند و EVGA اين دو اسلات را با فاصله ی 4 اسلات از يکديگر تعبيه کرده است. برخلاف P55 SLI مادربرد P55 FTW سومين اسلات x16 که داراي پهناي باند x4 مي باشد را در بين دو اسلات x16 مورد استفاده ی کارت هاي گرافيکي قرار داده است و به اين ترتيب کاربران SLI و Cross Fire که تنها به کارت هاي گرافيکي نياز دارند، حداکثر فضاي خنک کنندگي را در بين آن ها بدست مي آورند.
EVGA تنها شرکت در جمع اين مقاله است که از هر دو گروه خنک کننده هاي LGA 1156 و LGA 775 پشتيباني نموده و يک دليل بسيار خوب را در اختيار اورکلاک کنندگان نهايي قرار مي دهد تا محفظه هاي LN2 يا بلوک هاي مايع بسيار بزرگ و سفارشي خود را دست کاري نکنند. LGA 1156 داراي يک ارتفاع نصب اندکي کوتاه تر است که در نتيجه از تأمين فشار تماس مناسب توسط خنک کننده هاي LGA 775 با نگهدارنده هاي ثابت نظير Swiftech Apogee Drive جلوگيري مي کند و به همين دليل مجموعه دوم حفره هاي نگهدارنده بايد صرفاً با مکانيزم هاي نگهدارنده ی مجهز به فنر مورد استفاده قرار گيرد.

 

EVGA ابزاري با نام ECP V2 (EVGA Control Panel Version2) را به همراه مادربرد خود ارائه مي کند که بعضي از ويژگي هاي مادربرد را از طريق يک کابل به سطح بالاتري ارتقاء مي دهد. اقلام تعبيه شده بر روي اين ابزار عبارتند از کليدهاي CLR-CMOS، Power، Reset دو کليد ولتاژ هسته و يک کليد براي ولتاژ Uncore (با برچسب VTT) به همراه يک نمايشگر وضعيت دو رقمي و يک مجموعه از جامپرها براي غيرفعال کردن اسلاتهاي مجزاي PCLe نيز براي شرايطي مناسب خواهند بود که يک کارت ويديوئي اورکلاک شده از بوت سيستم جلوگيري مي کند، اما نکته اي بسيار نا اميدکننده اين است که خود اين ماجول هيچ تدارکاتي را براي نصب بر روي پانل جلويي کيس در اختيار شما قرار نمي دهد.
غير از تغييراتي که در بالا به آن اشاره کرديم، نکته ی زيادي براي صحبت درباره ی P55 FTW وجود ندارد که قبلاً در مورد P55 SLI به بررسي آن ها نپرداخته باشيم. هر دو مادربرد تقريباً به کلي از ويژگي هاي موروثي پاکسازي شده اند، اما هنوز داراي يک درگاه PS/2 واحد هستند که گهگاه مورد استفاده قرار مي گيرد و غير از تغيير اعمال شده در ترتيب اسلاتها، هر دو مادربرد داراي چيدمان يکساني مي باشند.

بايوس
 

P55 FTW چيدمان کلي خوب بايوس EVGA را ادامه مي دهد و در عين حال کنترل هاي ولتاژ، سيگنال و تنظيمات مرجع بيشتري را به آن اضافه مي نمايد. قسمت پايين صفحه کنترل هاي ولتاژ/ فرکانس به منويي براي ذخيره سازي پيکربندي هاي سفارشي بر روي يک بخش محافظت شده از IC بايوس بعنوان يکي از 4 پروفايل کاربري قابل دسترسي، مجهز است.
پيکربندي خودکار هر يک از تنظيمات، تغيير آشناترين زمانبندي هاي حافظه را براي آن دسته از کاربران که به تمام جزئيات اينگونه تنظيمات تسلط ندارند، آسانتر مي نمايد.

بسته بندي
 

EVGA 4 کابل SATA و يک پل SLI واحد را در کيت نصب مادربرد خود قرار داده است که تا حدود زيادي به خاطر ماجول کنترل خود از ساير محصولات متمايز گرديده.

Gigabyte P55A-UD6
 

مادربرد P55A-UD6 شرکت Gigabyte بعنوان اولين مدل شرکت کننده در اين گروه که از USB 3.0 و SATA 6.0 Gb/s پشتيباني مي کند، متمايز شده است. اين دو ويژگي اساساً در هنگام عرضه ی مادربرد رايگان بوده اند، زيرا مدل جديد با همان قيمت 250 دلاري سلف خود ارائه مي شود. با اينحال، بعداً قيمت مدل جديد تا حدودي کاهش يافت.

 

کاربران هنوز تمام ويژگي هاي پيشرفته اي که UD6 و مدلهاي قديمي تر DQ6 بخاطر آن ها شهرت پيدا کرده بودند را بدست مي آورند و البته کنترلرهاي USB 3.0 و SATA 6.0 Gb/s نيز به اين مجموعه اضافه شده اند. پيشرفت ها عبارتند از دو درگاه Esata، کنترلرهاي دو گانه شبکه گيگابيتي، دو درگاه FireWire بر روي پانل I/O خروجي صداي ديجيتال دو فرمتي و سوئيچينگ فعال مسيرهاي PCLe براي دو کارت گرافيکي. همانند مادربردهاي اخير شرکت Gigabyte درگاه هاي Esata با درگاه هاي USB ادغام شده اند تا درايوهاي Esata thumb نيازمند به تغذيه برق USB را پشتيابي نمايند. اين ترکيب در عين حال با يک مزيت اضافي همراه خواهد بود، زيرا کاربران مي توانند از اين فيش ها براي هر يک از انواع ابزارهايي که خودشان مايل هستند استفاده کنند.

 

يک تنظيم کننده ی ولتاژ 24 مرحله اي براي تأمين روان ترين تغذيه برق ممکن تحت فشارهاي کاري بالا طراحي شده است، در حاليکه مي تواند فازهاي غيرضروري را در فشارهاي کاري پايين تر از کار بيندازد تا بازدهي خود را افزايش دهد.

 

کنترلر JMB363 که Gigabyte تحت عنوان GSATA به آن اشاره مي کرد، حذف شده است زيرا فاصله ی مابين درگاه هاي Ultra ATA و Esata مشکلات مهندسي را براي يک کنترلر واحد به همراه داشته. در مقابل، Gigabyte در اينجا از کنترلرهاي JMicron JMB362, ITE Marvell 88SE9128, IT8213 براي پشتيباني از توابع Esata، Ultra ATA و SATA 6.0 Gb/s خود استفاده کرده است. استفاده ی Gigabyte از سه کنترلر جداگانه يک نکته مثبت در مقايسه با روش Asus (که تمام اينترفيس هاي طرف ثالث را وادار مي نمايد تا از يک لينک PCLe 5/2 گيگابيت بر ثانيه اي واحد استفاده کنند) به حساب مي آيد.

 

 

با اينحال، محصول Gigabyte هنوز فاصله ی زيادي با شرايط «بي نقص» دارد، زيرا محدوديت هاي سکوي LGA 1156 از توسعه ی هر محصول بي نقصي جلوگيري مي نمايد. USB 3.0 به يک لينک PCLe 2.0 نياز دارد که چيت ست P55 Express آن را تأمين نمي کند و 16 مسير PCLe 2.0 تأمين شده توسط پردازنده نيز معمولاً توسط يک کارت گرافيکي مورد استفاده قرار مي گيرند. کاربران بايد تصميم بگيرند که اين ويژگي ها تا چه اندازه برايشان ارزشمند هستند، زيرا فعال نمودن SATA 6.0 Gb/s يک کارت گرافيکي منفرد را به حالت x8 سوئيچ خواهد کرد، در حاليکه نصب دو کارت گرافيکي در اسلات هاي بالايي و مياني باعث مي گردد تا توابع Turbo SATA3 و Turbo USB 3.0 قابل انتخاب نباشند. از آنجايي که ما هميشه مادربردهاي مبتني بر P55 را در حالت هاي x16 و يا با دو کارت گرافيکي (SLI يا Cross Fire) آزمايش مي کنيم، توابع SATA 6.0 Gb/s و USB 3.0 موجود بر روي P55A-UD6 هيچ جايي در يک مقايسه عملکرد مادربرد نخواهد داشت.
P55A-UD6 در عين حال يک اسلات PCLe x16 با پهناي باند x4 را در مقايسه با P55A-UD6 (که در مقاله ی قبلي به بررسي آن پرداختيم) بدست آورده است. اينترفيس جديدتر مي تواند براي کاربردهاي گرافيکي با عملکرد پايين تر و يا ساير ابزارهايي که به پهناي باند متوسط نياز دارند، مورد استفاده قرار گيرد زيرا چيت ست حالت PCLe 2.0 را براي 4 مسير آن فراهم نمي کند. هر دو اسلات PCLe داراي پهناي باند بالا داراي استقرار مشابهي بر روي دو مادربرد هستند، در حاليکه فاصله ی سه موقعيتي ما بين آنها به جريان هواي خنک کننده هاي کارت هاي گرافيکي دو اسلاتي کمک خواهد کرد. Gigabyte هنوز اسلات x16 بالايي را در دومين موقعيت از بالا قرار مي دهد که به اين ترتيب هر سه اسلات بلند مجبور هستند در يک موقعيت به سمت پايين حرکت کنند و در نتيجه اسلات 4 مسيري پاييني صرفاً به کارت هايي با ضخامت تک اسلاتي محدود مي شود. در عين حال، يک حرارت گير خنک کننده نيز اسلات x1 بالايي را به کارت هاي توسعه 3/3 اينچي و يا کوتاه تر محدود مي نمايد.
همانند هر مادربرد LGA 1156 ديگري P55A-UD6 نيز به 8 بانک حافظه از طريق کنترلر DDR3 دو کاناله پردازنده محدود است، بنابراين پيکربندي هاي سطح بالاي متداول بصورت 8 يا 16 گيگابايت از طريق 4 ماجول 2 يا 4 گيگابايتي امکانپذير خواهد بود. اما Gigabyte حقه اي (احتمالاً بيشتر از نوع تردستي) را پيدا کرده است تا به نظر برسد که اين مادربرد از حافظه ی بيشتري پشتيباني مي نمايد: با تکرار بانک دوم از يک طرف کانال حافظه ی ثانويه به يک زوج سوم از DIMM ها. کاربران مي توانند اسلات هاي حافظه P55A-UD6 را با 4 ماجول يک طرفه به همراه دو ماجول يک يا دو طرفه پر کنند. ترکيب 6 اسلات DIMM و يک حرارت گير مرکزي بزرگ باعث مي شود که P55A-UD6 به يک محصول LGA 1366 گرانتر شباهت پيدا کند. اما محدوديت هاي LGA 1156 هنوز وجود دارند، به اين ترتيب که نصب 4 ماجول دو طرفه از بکارگيري هر يک از اسلات هاي اضافي حافظه جلوگيري خواهد نمود.

بايوس
 

منوي M.I.T ( MB Intelligent Tweaker) مادربرد P55A-UD6 وضعيت پايه سيستم را نشان مي دهد، در حاليکه چند منوي فرعي اطلاعات و کنترل هاي اضافي را در اختيار کاربر مي گذارند.
منوي فرعي M.I.T. Current Status حتي مشخص نمي کند که سيستم بطور کامل با ماجول هاي حافظه پر شده است و ماجول ها را بجاي بانک بر حسب DIMM فهرست مي نمايد.
منوي فرعي Advanced Frequency Settings تمام تنظيمات اصلي که اکثر کاربران براي دستيابي به يک اورکلاک خوب به آن ها نياز دارند را فراهم کرده و ولتاژ مرجع DRAM را به اين مجموعه اضافه مي نمايد.
منوي فرعي Timing Advanced Memory تنها حاوي چند تنظيم ابتدايي به همراه منوي هاي فرعي جداگانه اي براي زمانبندي هاي Channel A و Channel B است. انتخاب گزينه ی Quick به هر دو کانال امکان مي دهد تا از منوي مربوط به يک کانال واحد تنظيم شوند.
زمانبندي ها، تمام موارد اصلي و چند تأخير پيشرفته را در بر مي گيرند، البته به همراه حالت خودکار قابل انتخاب براي هر يک از کنترل هاي جداگانه.
فشار دادن کليدهاي F11 و F12 در صفحه ی اصلي بايوس، امکان ذخيره سازي و بازيابي حداکثر 8 پيکربندي سفارشي را بعنوان پروفايل هاي کاربر فراهم مي سازد. اين پروفايل ها در عين حال مي توانند به يک درايو Export شوند و مادربرد حتي چند پيکربندي اخيري که کاربر احتمالاً فراموش کرده آن ها را بصورت يک پروفايل ذخيره سازي نمايد را «به ياد مي آورد».

بسته بندي
 

P55A-UD6 به همراه چند دفترچه ارائه مي شود، اما تنها 4 کابل SATA در بسته بندي آن قرار دارند. يک آداپتور eSATA breakout روزهايي را به ما يادآوري مي کند که اين درگاه ها به پانل I/O مادربردهاي Gigabyte اضافه مي شدند. اين بسته بندي همچنين شامل دو کابل داده ی Esata- to-SATA و يک تقسيم کننده ی کانکتور 4 پايه Molex به دو SATA Power مي باشد. يک پانل SLI نيز در اين بسته بندي ديده مي شود.
منبع:ماهنامه ی کامپیوتری بزرگراه رایانه، شماره ی 126.

/ج